̶ سپاس و ستايش مخصوص خداست كه پروردگار عالم است
̶ و آفريننده جهانهاى بى نهايت و پديد آرنده آسمانها و زمين است (بى حاجت به رويه و فكرت و بى سابقه تمثال) و صاحب عزت و جلال و بزرگوارى است سلطان مطلق بر تمام سلاطين عالم وجود و خداى يكتا بر جميع خداپرستان جهان خالق كل موجودات ( آنچه از عدم بوجود آمده از ازل و بوجود آيد تا ابد از كليات و جزئيات مجرد و مادى زمانى و دهرى و سرمدى خالق همه اوست و در عالم ايجاد خالقى جز او وجود ندارد) او وارث كل اشياء عالم است (يعنى بعد از فناء كل، هستى تمام موجودات عالم امكان به او باز مى گردد انا اليه راجعون چون وجود ممكنات عاريتى و ظلى است و ظل اشراق شمس حقيقه الوجود به سوى او باز خواهد گشت پس وارث كل موجودات است) آن ذات يگانه يكتا را هيچ مثل و مانندى نيست (چون خداى متعال حقيقت نوعيه نيست كه افرادى مثل هم در ذهن يا در خارج بر او تصور شود بلكه حقيقت واجب تعالى صرف الوجود است و صرف وجود و هستى صرف واحد به وحدت حقه ى حقيقيه است كه ثانى او عدم است لذا او فرد منفرد بالذات است و ثانى ندارد تا او را مثل و مانند و يا ضد و ند تواند بود پس خدا را مثل و مانند و ضدوند و شريك نخواهد بود و حقيقت او بر يكتائى و بى مثل و مانندى او شاهد و برهان قاطع است) ذره اى از موجودات عالم (از مجرد و مادى كلى و جزئى) از علم محيط (و محيط علم) او خارج نيست و وجودش (كه عين علم است) به تمام اشياء احاطه خواهد داشت و بر همه موجودات عالم حافظ و نگهبان اوست
̶ اى خدا توئى يگانه خداى عالم و هيچ خدائى جز تو نيست كه يكتاى مطلق و فرد منفرد بالذاتى (و يگانه من جميع الجهات و از لوث شرك و شريك و تجزيه و تركيب ذات پاكت منزه و مبرا است)
̶ و توئى خداى يكتائى كه هيچ خدائى جز تو نيست بزرگوارى و لطف و كرم بى انتها و عظمت و بزرگى بى حد و نهايت مخصوص تست
̶ و توئى خداى يكتائى كه هيچ خدائى جز تو نيست علو مقام و استعلاى بى حد و با شدت و قوت بى انتهاء (در اهلاك و انتقام اهل ظلم و عناد)
̶ توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست رحمتت به عموم اهل عالم و اصل و مهربانيت نيكان را شامل و علم و حكمتت بر همه موجودات محيط است
̶ توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست شنوا(ى دعاى خلقى و سخنان بندگان) و بصير (به احوال عالم) و بينا به حقايق امور ذات پاكت قديم ازلى (و صفات كمالت ابدى و سرمدى) است و از تمام كلى و جزئى ملك وجود به علم ذاتى ازلى آگاه خواهى بود
̶ و توئى خداى يكتا كه هيچ خدائى جز تو نيست توئى صاحب كرم و كريمترين كريمان عالم وجودت دائم و ابدى است و برتر از ابدى (وجودت بيش از حد و نهايت است)
̶ توئى خداى يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست تو را مقام اوليت و آخريت (و اولويت و اسبقيت) وجود است پيش از همه اشياء و بعد از همه شماره موجودات
̶ توئى خداى يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست كه در عين علو مقام (و دورى و برترى از همه موجودات به همه خلائق) بسى نزديكى،
̶ توئى ايزد يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست توئى صاحب نور تابان (بر همه ى ملك و ملكوت) و صاحب ستايش و عظمت و كبريائى (در همه عوالم جبروت و لاهوت)
̶ توئى ايزد يكتاى عالم كه جز تو خدائى نيست توئى آنكه همه ى موجودات عالم را بى نقشه سابق (و بى حاجت به فكر و تامل) ايجاد كردى و صورتهاى (حيوانات و نباتات و معادن و عناصر و مركبات و جهانهاى بى نهايت كرات سماوات) آنچه را در صفحه گيتى از صورتهاى گوناگون (بى حد و شمار) نقش كردى همه را بى نمونه و تمثال بلكه به علم ذاتى ازلى خود نگاشتى (و از طرح نقشه و نمونه سابق آن صورتهاى بى نهايت علم كامل ازليت بى نياز بود همه صورتهاى موجودات را با تمام لوازم و عوارض در كمال زيبائى به حكمت بالغه ى خود نگاشتى:
(در عالم و عالم آفريدن
به زين نتوان رقم كشيدن)
̶ و نقش بندى عالم ابداع (و عوالم تجرد) را هم بى آنكه نمونه اى در مقابل گمارى (و بى نياز از طرح نقشه ى قبلى در منتهاى حسن و زيبائى) بوجود آوردى
̶ همه ى اشياء را (با بهترين وضع و اسلوب و نيكوترين شكل و صورت) قلم تقدير ازلى تو در صفحه گيتى نگاشت و همه را بسيار سهل و آسان (بى هيچ رنج و فكر و تامل) پديد آوردى و جميع ماسوا را با حسن تدبير و اتم و اتقن و احسن نظام در عرصه آفرينش بياراستى
̶ توئى كه در خلقت عالم هيچ كس با تو شركت و معاونت نداشت در كار ايجاد به معين نيازمند نبودى ( چون همه اشياء پيش از آنكه تو آنها را خلق كنى معدوم صرف بودند و چگونه معدومات در خلقت با تو شركت توانند كرد) براى تو مثل و نظيرى وجود نداشته و ندارد
̶ توئى كه اراده ات به هر چه تعلق گيرد البته فورا موجود گردد و هر حكم كنى (در نظام عالم تكوين و تشريع) عين عدل و داد است
̶ توئى كه مكانى بر تو محيط نشود (بلكه بر هر مكان محيطى و در هيچ مكان نگنجى) و با قدرت و سلطنت كليه ات (در تمام ملك بى انتهاى عالم) احدى مقاومت نتواند كرد و آن قدرت كل مقهور و مغلوب هيچ قدرت و سلطنتى نشود و احدى غالب بر اراده قاهر حق نگردد) و هيچ بيان و برهانى برهان ساطع تو را زبون نگرداند
̶ توئى كه به علم حضورى از شماره ى كليه ى موجودات عالم آگاهى و بر تمام اشياء وقت و مدتى در وجود مقرر داشتى و به تقدير ازلى بر هر چيز قدر و اندازه اى معين فرمودى
̶ از درك كنه ذاتت عقل و فكرتها عاجز و از كيفيت اوصافت فهم و دانشها قاصر است بصرها و بصيرتها از ادراك انيتت محروم است (يعنى چون چشم سر و ديده ى خيال مى خواهد خدا را در اين و مكان مشاهده كند و نمى داند كه (هو فى كل مكان و لا فى شيئى من المكان) خدا در هر مكان هست و در هيچ مكان نيست به اين معنا كه به نحو احاطه وجودى در هر مكان هست و به نحو محاطيت در هيچ مكان نخواهد بود او از زمان و مكان مجرد و از ماده و مدت منزه است چنانكه روح ما هم مجرد و حد زمان و مكان در او منطوى است وجود برتر از محوطه تنگ ماده و مدت است كه:
(زير و بالا پيش و پس وصف تن است
بى جهت آن جان پاك روشن است)
̶ پس چشم حس و خيال كه خدا را در مكان مى طلبد از ديدن حق متعال محجوب و محروم است بلكه چشم عقل و فكرت هم تا او را به اشاره عقلى محدود گرداند در حجاب ابد خواهد ماند:
(هر چه انديشى پذيراى فناست
آنچه در انديشه نايد آن خداست)
̶ تو (اى خدا) آن ذات يكتاى بى حد و نهايتى كه در هيچ حد محدود نخواهى بود و در انديشه متمثل نخواهى شد تا موجود (متناهى) شوى (و مانند مخلوق چيزى از ماهيات ممكنه كه به وجود موجود است باشى بلكه حقيقت ذات يكتايت كل الوجود و وجود كل بى حد و نهايت و فوق بى نهايت است كه ابدا به ماهيت محدود نيستى بلكه صرف الوجود و وجود صرف بلا مهيت و بلا حد و نهايت خواهى بود) و از چيزى ذات بسيطت توليد نيافته تا مولود (و حادث و محتاج به علت) باشى (چون خدا علت اولى و مبدا اول آفرينش است پس اگر مولود چيزى باشد معلول اوست و محتاج به علت در وجود و حادث ذاتى و متاخر الوجود و ممكن الوجود و چنين چيزى البته خدا كه مبدا اول و علت كل آفرينش است نخواهد بود)
̶ توئى آنكه ضدى در وجود ندارى تا با تو به عناد و خلاف برخيزد و تو را عدل و نظيرى نيست تا با تو به مغالبه برآيد و ند و مانندى نيست كه با تو معارضه كند
̶ توئى يگانه خداوندى كه مبدا آفرينش است كه مخترع نظام عالم است و ايجاد و احداث كننده جهان حادث كه جهان را بى سابقه از خود آغاز كردى و صنعى كه پديد آوردى بس نيكو ابداع و اختراع فرمودى
̶ اى ذات پاك و منزه (از حد و نقص) شان و بزرگى و بزرگواريت از حد تصور بيرون و مقام و منزلتت در بين مقامات از مطمح نظر عقول بالاتر است چقدر برهانت كه فارق حق و باطل است روشن و آشكار است
̶ اى ذات پاك منزه (از حد و نقص) لطف و مهربانى و رافت و رحمتت بسى بيش از حد انديشه است اى حكيمى كه معرفت حضرتت پايه اش بس بلند است (كه جل جناب الحق ان يكون شريعه لكل وارد او ترد عليه الا واحدا بعد واحد تنها عنقاى قدس نفوس كليه الهيه به كنگره عرش معرفتت پرواز توانند و باز ما عرفناك حق معرفتك سرايند)
̶ تو آن پادشاهى كه قوت و سطوت و سلطنتت از حد فكرت بسى برتر و جود و عنايتت به خلق از عرصه پهناور تعقل وسيعتر است و رفعت و بلندى مرتبه ات از حدود افهام بالاتر است اى ذات پاك صاحب قدرت و جلال و بزرگى و سزاوار ستايش و سپاس
̶ پاك و منزهى (از حدود خلقى) دست عنايتت باز است به خيرات و احسانهاى به خلق و هدايت خلق به مقام معرفتت تنها از جانب تو خواهد بود (چنانكه باز امام سجاد در دعا عرض مى كند بك عرفتك و انت دللتنى عليك و لو لا انت لم ادرما انت) من به وسيله تو تو را شناختم و تو مرا به سوى مقام معرفتت دلالت كردى و اگر عنايت و اشراقت در قلبم نبود به مقام معرفتت راه نمى يافتم) (و در اخبار معصوم عليه السلام هم وارد است كه معرفت خدا فقط موهبت و اعطاى خداست) (و البته با برهان لم و ان معرفت خدا موقوف تجلى خداست در قلوب لايق پاك با اخلاص و ادله و براهين اثبات خدا و توحيد او تنها علل اعدادى بر ظهور آن تجلى نور معرفت است نه معطلى نور معرفت خدا تنها سبب معرفت تجلى او در آئينه ى دلهاى پاك است) اى خدا هر كس از بندگان در امر دين يا كار دنيا به التماس و درخواست رو به درگاه حضرتت آيد حاجت خود را بر در حضرتت خواهد يافت
̶ به درگاه تو (سلطان ملك وجود) كسى خاضع و فروتن است كه در علم ازليت بر او اين مقام گذشته است و هر آنچه ما دون عرش علم تست (كه كليه موجودات عالمند) همه به درگاه عزتت پست و خاشعند و تمام خلق عوالم بى نهايتت در پيشگاه حضرتت سر تسليم و انقياد و اطاعت پيش دارند
̶ اى ذات پاك و منزه تو هرگز محسوس نخواهى شد (قوه حس عاجزتر از آنست كه تو را بيند و ماديين كه خداى محسوس مى طلبند از شناسائى خدا محرومند و مشبه و مجسمه
̶ كه گويند خدا در قيامت به چشم محسوس خواهد شد عقيده شان البته جهل و خطاست و تو اى ذات پاك (چنانكه محسوس نخواهى شد چون منزه از جسم و جسمانياتى) تجسس و تفحص در عالم جسم و تماس جسمانى با تو محال است و هرگز خلق با تو كيد و مكر و جور و بيداد نتوانند كرد (و به طور كلى خلق در تو و در نظام ملك تو كمترين تاثيرى نتوانند كرد و همه موجودات عالى و دانى تحت تاثير و محكوم تقدير و تدبير سلطنت مطلقه تو خواهند بود) و در ملك وجود با تو تنازع و مخالفت نتوانند و جدال و ممارات و مداهنه و خدعه و مكر و فريب خلق با تو محال و ممتنع است
̶ تو پاك و منزهى راه تو راه مستقيم و روشن و امر و فرمانت به خلق براى ارشاد و هدايت خلق است و توئى كه زنده ابد و بى نياز و غنى مطلق از خلقى و خلق همه به تو نيازمندند
̶ اى ذات پاك منزه (از حد و نقص) گفتار تو (و سخنانت در كتب آسمانى) همه حكم تو است و حكم و قضاى تو حتمى الوقوع و اراده ازليت عزم جزم است و قطعى الاجراء (و ترديد در آن راه نخواهد يافت)
̶ اى ذات پاك آنچه مشيت ازلى تو خواهد كسى رد نتواند و بر كلمات (آسمانيت) ابدا كسى قدرت تبديل و تغيير ندارد.
̶ اى ذات پاك توئى كه آيات و ادله ات همه بر خلق روشن و آشكار است (و هيچكس جز به لجاج و عناد انكار نتواند كرد) توئى كه آسمانها (و عوالم بى نهايت كرات) را خلق كردى و مردم را بيافريدى
̶ ستايش و سپاسى كه به دوام ملك وجودت پاينده است مخصوص تست
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه مخلد و ابدى است به وجود نعمت و رحمتت
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه مقابل با صنع و آفرينش تست
̶ و تو را حمد و ستايشى سزد كه بر رضاى تو بيفزايد (يعنى چون بنده حمد تو كند مقام رضايش كاملتر شود و سر تسليم و رضا به درگاهت بيشتر فروآورد)
̶ و تو را حمد و سپاسى سزد كه حمد هر حامد و شكرى كه شكر هر شاكر از اداء آن حمد و شكر و سپاس قاصر باشد (و احدى حق آن حمد و ثنا را ادا نتواند كرد)
̶ حمد و سپاسى كه جز بر حضرتت شايسته نباشد و حامد بدان حمد جز به درگاهت تقرب نجويد (يعنى آنكه از روى اخلاص حمد حضرتت مى گويد تنها تقرب تو را مى خواهد و به هيچ مخلوقى نظر ندارد و به اجر بهشت و حور و قصور هم سر فرود نياورد تنها حمد تو كه ذكر اوصاف جمال و جلال تست منحصرا براى تقرب به تو كند و بهشت شهود و حسن بى حد تو منظور نظر او باشد)
̶ حمد و ستايشى كه در اول دوام و ازليت و آخر بقا و ابديت تقاضا كند
̶ حمدى كه به گردش روزگار مضاعف گردد و اجر و اثرش پى در پى زيادت يابد
̶ حمدى كه از حساب ثوابش (فرشتگان حافظ و ضابط اعمال) عاجز باشند و از آنچه در كتاب تو (يعنى كتابى كه به امر تو) كاتبان اعمال نويسند فزون آيد
̶ حمدى كه با عرش با عظمتت موازنه كند و با كرسى بلند پايه ات برابرى تواند كرد
̶ حمدى كه نزد حضرتت اجر و ثوابش كامل گردد و پاداش آن حمد هر پاداش و جزائى را فراگيرد (و بر آن محيط شود)
̶ حمدى كه ظاهرش با باطن موافق و باطنش با صدق نيت و توجه و حضور قلب مطابق باشد
̶ حمد و سپاسى كه احدى از خلائق به مانندش نكرده و فضيلت و ثوابش را جز تو كسى نداند
̶ حمدى كه هر كس در تعدادش كوشد او را يارى كند (يعنى از ثواب آن حمد نصرت و تاييد يابد)
̶ حمد و سپاسى كه جميع آنچه از حمد خلقت كردى و آنچه را بعدا به نظام آورى همه را جامع باشد (يعنى حمدى كه حمد فرشتگان عرش و كرسى و آسمانها و بندگان از انس و جان و ساير موجوداتت كنند كه «ان من شيئى الا يسبح بحمده» هيچ موجودى نباشد كه حمد او نكند. همه آن حمدهاى اهل عالم همه خلق ازل و ابد در اين حمد مجتمع باشد تنبيه البته حمد انسان كامل كه اوصاف كمال الهى و شرح كليه ى اسماء و نعوت ربانى را به تعليم الهى در مكتب «و علم آدم الاسماء كلها » آموخته آن حمد محققا بهتر توصيف جمال و جلال الهى است و كاملتر و جامعتر از همه حمدها كه ساير موجودات كنند خواهد بود زيرا حمد اشياء حق را به قدر تجلى اوصاف جمال اوست و هر يك از موجودات عالم بالا و پست مظهر اسم و صفتى خاص و از آن اسم خاص وجودش ظهور يافته كه «و باسمائك اللتى ملائت اركان كل شيئى» پس خدا را به تمام صفات جمال و جلال توصيف نتواند كرد يعنى حمد كه اظهار صفات محمود است در استعداد وجود او نيست و حمدش اظهار همان صفت خاص و اسم الهى است كه از او به وجود آمده و از ساير نعوت و اوصاف الهى بى خبر است اما حمد انسان كامل كه تعيين ام التعين الهى است و مظهر اسم الله كه جامع اوصاف كمالست البته آن حمد جامع كليه حمدهاى موجودات عالم خواهد بود. خلاصه انسان متحقق به جميع مراتب انسانيت بر تمام اسماء و اوصاف الهى مظهر خواهد بود و به لسان تكوين و تشريع حمدش كه بيان اوصاف جمال و جلال الهى است جامع و كاملترين حمد الهى خواهد بود و تنها حمدى كه مستغرق و جامع كل محامد است حمد تكوين و تشريع مقام ختمى مرتبت است و اوصياء خاتميت صلواه الله عليهم اجمعين فقط حمد انسان كامل نسبت به حمد خداى متعال از ذات خويش ناقص است و آن به واسطه اسماء مستاثره ى عينى مختصه ى ذات غيب الغيوب است كه انسان كامل بر آن اسماء و نعوت مستاثره احاطه ندارد و اظهار كمال و توصيف جمال او را به آن اسماء مستاثره غيب هويت نتواند كرد لذاست كه انسان كامل مكمل ختمى مرتبت (ص) در مقام حمد با آنكه حمد او اتم و اكمل حمد اهل عالم است باز به درگاه عز احديت عرض كند «سبحانك ما اثنى ثناء عليك انت كما اثنيت على نفسك» خدايا من حمد و ثناى تو را چنانكه شايد و بايد نتوانم و حمد كامل تو همانست كه تو خود حمد و ثناى خويش گوئى و لله الحمد كله)
̶ حمد و سپاسى كه نزديكتر از آن حمد نزد علم تو موجود نباشد و بهتر از آن كسى حمد و ثناى تو نگويد (مراد از قول اينجا علم فعلى حق است كه حضرت اميرالمومنين (ع) فرمود «قوله سبحانه تعالى فعله لا بصوت يقرع و لا بنداء يسمع» قول تو اى خداى سبحان عبارت از فعل تست نه صدائى كه قرع سمع كند و نه ندائى كه به گوش خلق رسد)
̶ حمد و سپاسى كه به موجب لطف و كرمت و فور (ثواب) آن افزايش يابد و همى متصل لطف و احسانت بر مرتبه اش بيفزايد
̶ حمد و سپاسى كه ذات پاك بزرگوارت انتخاب كند و با عزت و جلالت مقابل شود (شايد يعنى حمدى كه از تجلى جمالت به وجود آيد و با جلوه جلال مقابل شود چون لكل جمال جلال و بالعكس) چون اوصاف جمال حق صفاتيست كه موجب ظهور حق در عالم آفرينش است و صفات جلال آن اوصاف كه موجب احتجاب و بطون اوست (كه هو الظاهر و الباطن) و آنچه موجب ظهور اشياء شود در همان ظهور حق پنهان گردد و مستبطن شود و هر چه خلق را به ناز لن ترانى و احتجاب از شهودش دور كند و به كبريائى و جلال از ابصار قلوب در حجاب رود و عارفان را به حيرت اندازد باز در همان حجاب و در عين حيرت ديده ى دلهاى مشتاقان را به انوار جمالش روشن سازد (و يهدى اليه من اناب)
̶ پروردگارا درود و تحيت فرست بر محمد و آل پاكش كه آن بزرگوار منتخب و برگزيده و گرامى نزد تست و مقرب درگاه تو بهترين درود و رحمتت را بر آن روح پاك فرست و اتم و اكمل بركاتت را و بهره مندترين رحمتهايت را كه آن رحمت واسعه الهيه است و رحمت رحمانى و نور وجه و مقام خلافت كليه الهيه خاتميت و مقام شفاعت كبرى كه مظهر اشراق تامه رحمت واسعه در قيامت كبراست.
̶ پروردگارا درود و تحيت فرست بر محمد و آل پاكش كه از آن پاكيزه تر و نيكوتر درود و رحمت نباشد و درود فرست بر او (و آل اطهارش) كه افزايش آن و تكاملش بيش از هر تحيت و درود باشد و باز بر او درودى فرست كه رضا و خشنودى تو در آن فوق هر تحيت و درود باشد.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درودى فرست كه او را به آن تحيت خشنود سازى و موجب مزيد رضا و خشنودى تو از او گردد و باز هم رحمت و درودى فرست بر او كه جز آن درود براى او پسند حضرتت نباشد و جز روح پاك او كسى را شايسته و لايق آن رحمت نبينى.
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش درودى كه از (بهشت) رضوانت درگذرد و به بقاء و ابديت با تو در پيوندد (شايد يعنى پايه آن رحمت از مقام بهشت رضوان بگذرد و به بهشت بقاى ابد و شهود و لقاى سرمد متصل گردد) و چنانكه كلمات (وجودى و افاضات رحمانى) تو را نفاد و فنا نباشد ابدا آن درود هم نفاد و انقطاع نيابد.
̶ پروردگارا بر محمد و آل پاكش درود و رحمتى فرست كه درود و رحمتهاى فرشتگان و پيمبران و رسولانت را و همه اهل طاعتت را انتظام بخشد و بر رحمتهاى جميع بندگانت از جن و انس و آن بندگان شايسته ات كه دعوت (توحيد و معرفت و عشق و محبتت) را كاملا اجابت كردند تمام را شامل باشد و رحمت آنچه از اصناف خلق كه آفريدى و به عرصه ى وجود آوردى در آن منطوى و مجتمع آيد.
̶ پروردگارا درود فرست و رحمت بر محمد و آل اطهارش رحمتى كه پسند تو و تمام مادون تو (يعنى كليه مخلوقات عالم) باشد و با همه اين درود و رحمتها باز بر او انشاء و ايجاد رحمتهائى كن تمام آنها را مضاعف و دو چندان گرداند و با گذشت روزگاران پيوسته افزون گردانى كه جز تو كسى به شمار نتواند آورد
̶ پروردگارا بر محمد و اهل بيتش كه پاكيزگان عالمند و تو آنان را براى امر خلافتت برگزيدى و آنان را گنجينه دار علم خود (و داناى اسرار وحى خويش و داراى گوهرهاى حقايق آسمانى و معارف ربانى خود ساختى) و نگهبان دين خود قرار دادى و جانشينان (حكومت و سلطنت) خويش در روى زمين انتخاب فرمودى و حجتهاى بالغه خود بر خلق مقرر داشتى و از هر رجس و ناپاكى به اراده ى ازليتت كاملا پاك و پاكيزه گردانيدى و آنان را (كه حجج الهيند) وسيله ارشاد و هدايت خلق به درگاه خود و سلوك به سوى بهشت رضوانت قرار دادى
̶ پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد و آل پاكش رحمتى كه به آن جزيل و عظيم گردانى بر آنان موهبت و كرامتت را و هم به واسطه آن رحمت بهترين و عاليترين عطاها و بخششهايت را بر آن بزرگواران كامل گردانى و از عواطف و احسانت حظ و بهره آنان را وافر گردانى.
̶ پروردگارا بر آن بزرگواران حضرت محمد و آل پاكش درود و رحمت فرست رحمتى بى حد و نهايت بى مبدا و منتها (يعنى فوائد و آثارش) بى حد بدايت و نهايت و بيرون از ظرفيت زمان باشد)
̶ پروردگارا درود فرست بر آن بزرگواران درودى كه با عرش اعظمت و هر چه مادون عرش است موازنه كند و آسمانها و زمينها و زبر و زير آنها همه را پر سازد درود و رحمتى كه آن بزرگواران را به مقام قرب حضرتت تقربى خاص بخشد و مورد پسند و رضاى تو و آنان باشد و به نظائر آن رحمت نيز پيوسته و متصل گردد
̶ بار خدايا همانا تو دين و شرع خود را (كه طريق هدايت و سعادت و تربيت و تكميل بندگانست) در هر عصر و زمانى تاييد و نصرت دادى به واسطه امام عادل و پيشواى كاملى كه تو او را منصوب كردى (يعنى آن امام را تو بر خلق حجه الله و خليفه الله قرار دادى و مراد از امام اينجا پيغمبران و جانشينان حقيقى آنهاست و شايد علماى ربانى را كه هادى خلق به سوى خدايند نيز شامل است) و آن پيشوايان راه حق را در بلاد و ديار بندگانت معروف و مشهور ساختى پس از آنكه رشته توسل آنها (و تعليماتشان) به تو پيوسته بود و آن امام را (و ارشاد و تعليمات دين او را) وسيله وصول خلق به مقام رضا و خشنودى خود گردانيدى ( كه در آن بهشت رضوان و سعادت ابد بندگانست) و اطاعت و پيروى آن امام را بر خلق فرض و واجب فرمودى و از مخالفتش منع و تحذير كردى و به امتثال اوامرش امر اكيد و از ارتكاب نواهيش نهى شديد فرمودى و نيز امر كردى كه هيچ فردى از امت بر او تقدم نجويد و از و متاخر نماند (يعنى هيچ كس از امت از عالى و دانى، پير و جوان، عالم و جاهل، بزرگ و كوچك احدى حق تقدم بر او ندارد و متاخر از و نبايد ماند بلكه كاملا بايست از پى او راه سعادت و طريق رضاى حق را پيمود) پس آن امام عادل غايب نگهبان خلق است پناه هر كه به درگاه خدا التجا كند و كهف و پناه اهل ايمانست و حلقه ى محكم و محل اطمينان آنان كه متمسك به رشته ولايت آن امامند و او نور هدايت و حسن و بهاى اهل عالمست.
̶ پروردگارا شكر نعمت بزرگى كه به واسطه وجود او به ما (امت ختمى مرتبت) عطا كردى به قلب آن امام غائب الهام فرما و به قلب ما هم مثل آن شكر را الهام كن (يعنى اى خدا به آن امام عصر بقيه الله شكر نعمت سلطنت و مصلحيت كل و عدل و داد محض در عالم كه يملاء الله الارض قسطا و عدلا الخ) كه به او عطا كردى شكرش را به او الهام فرما و چون به آن نعمت الهى به حقيقت ما امت بهره مند و سعادتمند خواهيم شد به قلب ما امت هم شكر نعمت وجودش را الهام فرما و در اين عبارات به امت تعليم مى دهد كه وجود ولى الله اعظم و قطب نظام عالم نعمت بزرگ خداست بر خلق كه به نور وجودش ظلمتكده گيتى روشن خواهد شد و ما بندگان از نعمت و جودش چنانكه خود او شكرگزار خداست ما هم خدا را به واسطه ى نعمت وجودش شكر گوئيم و از خدا نصرت و فتح و تاييدش را بطلبيم و پيوسته در دعا به درگاه خدا توجه به او را مقدم داريم تا به واسطه ى آن وجه الله اكرم طاعات ما مقبول و دعاهاى ما مستجاب گردد) و اى خدا تو به آن امام از جانب خود سلطنت و نصرت و فتح و فيروزى كامل به آسانى عطا فرما و بر كن سلطنت با عزت كامل خود او را يارى كن و سپاه و اتباعش را نيرومند و بازويش را قوى گردان و به چشم عنايتت (از هر جهت) او را رعايت و مراقبت فرما و در حفظ و حمايت خود (از شر دشمن و از هر حادثه ناگوار) محفوظ دار و به فرشتگان و به سپاه خود كه بر هر نيروئى غالب و قاهرند او را مدد و نصرت عطا فرما
̶ و احكام و حقايق كتاب آسمانيت و حدود شرع مقدس و سنن رسول اكرمت كه درود و رحمتت بر او و آل پاكش باد به قيام آن حضرت برقرار و استوار بدار و آنچه را از معالم دينت (و حقايق و احكام قرآن و سنتهاى رسولت ) را كه ستمكاران (و اهل ظلم و طغيان) مضمحل و نابود كرده اند در دولت حضرتش احياء گردان (و ميان خلق مقرر ساز) و زنگار جور و بيداد را از آئينه ى آئينت پاك گردان و سختيها و مشكلاتى كه در راه (شرع مقدس براى تخريب دين) تو به وجود آورده اند همه را دور ساز (و چاه هائى كه گمراهان در راه اهل ايمان كنده اند و شبهات و خرافاتى كه به دين بسته اند محو و نابود كن) و عناصر ناپاكى كه از راه پاك دين تو برگشتند به دست قهر و هلاك سپار و ظالمان (اهل بغى و ضلالت) و سركشان كج انديش كه راه راست (و طريق مستقيم و مقتصد و درستى و راستى و عدل تو را بر خلق كج و منحرف ساختند آنان را پامال قهر و انتقام ساز
̶ و آن امام را براى دوستانت و دود و مهربان گردان و بر دشمنانت قوى دست و غالب و قاهر فرما و بر ما (شيعيان و دوستان ما) او را رافت و رحمت و عاطفه و مهربانى عطا كن و ما را شنوا به سخنان و مطيع فرمان او و كوشا در راه رضا و خشنودى او بگردان و در يارى و نصرت او و دفع دشمن از او ما را از حمايت كنندگان آن حضرت و طرفدارانش قرار ده و غرض و نيت ما را در كار نصرت او خالص در تقرب به درگاه حضرتت گردان و رسول گراميت كه درود بر او و آل پاكش باد
̶ پروردگارا و (بعد از درود و رحمت بر رسول اكرم (ص) و آل اطهار و امام قائم (ع)) درود و رحمت فرست بر دوستان و شيعيان آن بزرگواران آنان كه به مقام ولايت و امامت آنها معترفند و از طريقه ى آنان (كه راه حق و صراط مستقيم است) و از اخبار و آثار (علمى و اخلاقى و حكمى) آن بزرگواران پيروى مى كنند و به عروه الوثقاى ولايت و دوستى آنان چنگ زده و به مقام امامت و پيشوائى آنها تمسك و توسل جسته اند و تسليم امر خلافت و سلطنت الهيه ى آن بزرگوارانند و در راه اطاعت آنها مى كوشند و دوران حكومت عدل آنان را انتظار دارند و كاملا چشم دل به جانب آن بزرگواران گشوده اند بر اين شيعيان و دوستانشان هم بار الها درود و رحمت فرست رحمتهائى بسيار با بركت و پاكيزه و تام و كامل
̶ بر آن دوستان اهل بيت (ع) و بر ارواح پاكشان (يعنى بر حى و ميت شان تحيت و رحمت فرست) و به تقوى و پرهيزكارى امرشان را از پريشانى و اختلاف به تجمع و اتحاد مقرون ساز &a
:: موضوعات مرتبط:
بانک مطالب ,
,
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
